
چرا نویسندگی یاد بگیریم؟
چرا آموزش نویسندگی؟
مهارت نویسندگی، چیزی ورای نوشتن است. این مهارت کمکت میکند، جوری بنویسی که دیگران به خواندن کلامت مشتاق شوند؛ حالا فرقی هم نمیکند که به چه زبانی بنویسی. اصول روایت در همهجای دنیا یکی است. روایتکردن همهجا کاربرد دارد؛ چه در رمان، چه تبلیغ، چه انیمیشن یا حتی مقاله و محتوا. اصلاً حتی اگر بخواهی خودت را در رزومهت معرفی کنی، لازم است آداب نوشتن را بدانی؛ پس آموزش نویسندگی مثل این است که یاد بگیری چطور بین کلمات وجود داشته باشی. چطور خودت را ابراز کنی و مؤثر باشی.
نویسندگی رمان
در رمان هیچچیز از آسمان نمیافتد، همهچیز با نظموترتیب و محاسبه خلق میشود؛ البته که لازم نیست ریاضیات بدانی؛ اما اگر در جهان داستانت جاذبه وجود ندارد، نمیتوانی هر جا که لازم داشتی یکی از شخصیتها را بچسبانی کف زمین و بگویی شد دیگر. میدانی منظورم چیست؟ هر چیزی قاعدهی خودش را دارد. اگر میخواهی رمان بنویسی، نمیشود که کلمات را پشت هم بند کنی و باب میلت پیش بروی. باید اصول نوشتن را یاد بگیری. بدانی چرا شخصیتت باید در جایی فلان کار را کند و در جای دیگر نه.
شاید با خودت بگویی، خب اینکه دیگر اسمش خلاقیت نیست، قاعده و قانون است. من کار خودم را میکنم. این طور که باشی داستانت کنج پستو میماند. همانی میشوی که شاید هرگز ناشری معتبر حتی داستانش را نخواند. اگر از نوشتن فقط نوشتن را میخواهی، بدون پیشرفت، بدون مخاطب، بدون آینده، ادامه بده؛ اما اگر برایت مهم است که دنیایت را به دیگران نشان بدهی، آموزش نویسندگی را جدی بگیر.
آموزش نویسندگی برای فیلمنامه
فیلمنامه شبیه رمان نیست. نمیشود که شخصیتت راه بیفتد و مثل سریالهای هندی تمام افکارش را بلندبلند بگوید. تصویر محدودیت دارد. نمیتوانی بنویسی آسمان را دید و دلش لرزید. این دللرزه نمیتواند در تصویر باشد؛ اما برای نوشتن فیلمنامه هم باید نوشتن بدانی؛ همان نوشتنی که در کلاسهای نویسندگی هست؛ همان ایده و پلات و شخصیت و صحنهپردازی؛ پس آموزش نویسندگی در پایه برای هر دو یکی است؛ فقط برای فیلمنامه باید فوتوفنی یاد بگیری که با محدودیت تصویر همخوان باشد.
آموزش نویسندگی برای انیمیشن
انیمیشن هم با محدودیتهایی روبهروست؛ اما اساسش از همان آموزش پایهای نوشتن پیروی میکند. گاهی باید شخصیتت را در دنیایی دوبعدی بگنجانی، گاهی باید به تکنولوژی و محدودیت انیماتور محدود شوی. این یکی هم فقط در فوتوفنش با نویسندگی پایه تفاوت دارد.
آموزش نویسندگی برای بازی
مفهوم بازینامه یا بازینویسی چندسالی است که خیلی جدیتر از قبل در ایران باب شده است. بازی هم مثل انیمیشن و فیلم، فعالیتی فردی نیست؛ پس محدودیتهای کار گروهی و سکو (پلتفرم) را در دل خود دارد. فوتوفنش را که بدانی، این یکی هم کار ندارد. لازم است تأکید کنم که این یکی هم بر پایه آموزش نویسندگی پیش میرود؟
آموزش زبان انگلیسی
برای ارتقا سطح کار و درآمدت خوب است که در کنار یادگرفتن نویسندگی، زبان انگلیسی را هم شروع کنی. تعامل با بازار کار بینالمللی همیشه فرصتهای شگفتانگیزی را در اختیارت قرار میدهد.
ممکن است بپرسی خب برای یوتیوب و اینستاگرام و… چه کار کنم؟ چطور تبلیغ بنویسم؟ چطور کانال خودم را راه بیندازم و محتوا تولید کنم؟ اینها هم زیرمجموعههای نوشتن هستند، خلاق هم هستند و در همین دستهبندی جا میگیرند. پس اصولش را با آموزش نویسندگی یاد بگیر و ما هم در حد توان برای فوتفنهایش آموزشهای مخصوص خودش را برایت آماده میکنیم.
نویسندگی را از کجا شروع کنم؟

گام اول:
در نویسندگی خلاق، اولین قدم این است که یاد بگیری چطور ایده پیدا کنی. ایدهات را که پیدا کردی، شرح و بسط آن هنوز باقی است. لازم است بتوانی ایدهات را در ساختار پلات بگنجانی. بعدها همین پلات یکی از ایزارهایی میشود که میتوانی داستانت را با آن به ناشر یا کارگردانی ارائه بدهی؛ پس آن را جدی بگیر. برای ارائه کارت درست نویسی هم لازم است. پیشنهادِ از سر تجربه این است که از همینجا درستنویسی را هم شروع کنی.

گام دوم:
بعد از ایده و پلات، باید درباره شخصیتها بدانی. شخصیتها روی پلات تأثیر میگذارند و این یعنی ممکن است فقط با دانستن ساختار پلات که در گام اول یاد میگیری، همهچیز خوب پیش نرود. شخصیتها اساس کار در داستانپردازی هستند. نوشتن شخصیتهای ماندگار، درست و پرطرفدار نیاز به آموزش نویسندگی دارد. پس گام دوم، شخصیت پردازی است.
این دوره بهزودی آماده میشه، لطفاً صبور باش.

این داستان ادامه داره... .